Een van mijn beste vrienden is een pedo.

Pedo´s (maandag 25 juni)

Heb ik iets tegen pedofielen? Bent u gek. Een van mijn beste vrienden is een pedo. Als u wilt kunt u hem een kaartje sturen. Hij voelt zich vaak eenzaam. Dit is zijn adr..

Au serieux: ik denk dat ieder weldenkend mens gruwt van de gedachte dat een volwassene sexueel misbruik maakt van een klein kind. De beelden zijn niet voor niets altijd weer schokkend. In het geval van het vermeende (ik moet voorzichtig zijn) pedofielennetwerk van hoge (justitie)ambtenaren vermoed ik dat we niet echt over deze categorie liefhebbers spreken. We hebben het waarschijnlijk ‘gewoon’ over poten met een voorkeur voor jonge, onbehaarde, strakke jongenslichamen. Ik noem ze maar pederasten.

Nu moet gezegd worden dat de grens vaag is en waarschijnlijk ook door de meeste homo’s (tenminste in hun fantasie) zal worden opgezocht en overschreden. Ik geloof dat het Michel Houellebecq was die een van zijn romanpersonages iets laat zeggen in de trant van: “Homofilie bestaat niet. Ik heb nog nooit een homo ontmoet die van volwassen kerels houdt. Men houdt van knapen.”

De zedelijkheidswetgeving is lange tijd inzet geweest van debat en strijd, en verandert met de tijdgeest. Vroeger was het zo dat sex tussen een volwassene en iemand van onder de 18 (misschien zelfs 21 jaar) strafbaar was. Dat kon vreemde gevolgen hebben. Het betekende in theorie dat een jongen van 19 jaar het niet met een meisje van 17 mocht doen, op het gevaar af strafrechtelijk vervolgd te worden. Inmiddels is de ondergrens 16 jaar, maar men moet niet vreemd opkijken als die onder het huidige kabinet of toekomstige gristen/moslim-coalities weer zal worden opgeschroefd.

Voor kinderporno gelden strakkere (excusez le mot) regels. Het maken, in bezit hebben en verspreiden van pornografisch materiaal met personen onder de 18 jaar is in Nederland strafbaar. Nu zou ik zelf geen onderscheid kunnen maken tussen een mooie meid van negentien en zeventien. Toch kan ik me wel in deze wet vinden. Je hebt het dan vooral over het probleem van exploitatie van jonge mensen. Zoals het ook verboden is naar een prostituee of jongenshoer van zestien of zeventien te gaan.

Persoonlijk vind ik dat de uiting van fantasie echter altijd is toegestaan. Dus – hoe onsmaakvol wellicht ook – tekeningen waarin een volwassene het met een kind ‘doet’ of romans waarin de knapenliefde wordt beschreven (Reviaans zullen we maar zeggen) moeten mogen. Daar heb je nu eenmaal in de praktijk geen kind voor nodig.

Er wordt wel eens iets te hysterisch gedaan over pedofielen. Met name door sommige onverstandige ouders. Ieder kind heeft wel eens zo’n vreemde snuiter (het gaat vrijwel altijd om mannen) ontmoet die op kinderspeelplaatsen of bij zwembaden rondschuifelt. In Weert hadden we bijvoorbeeld Gekke Herman, die niet alleen van jongetjes hield, maar ook nog eens achterlijk was. “Meisjes zijn stom”, zei Herman dan. En daar moesten wij, kinderen, altijd erg om lachen.

Herman had een oogje op mij. Toen hij een keer onverwachts in onze tuin stond en met zijn hondenkop tegen de glazen pui aangedrukt stond, schrok ik me dood. Mijn ouders vroegen Herman vriendelijk of hij dat niet meer wilde doen, en dat hij maar beter met zijn leeftijdsgenoten kon ‘spelen’. Daar was de kous mee af.

Stel, dat mijn ouders hadden gegild ‘onze Stanneke is misbruikt’, mij door een arts inwendig hadden laten onderzoeken, een buurtcomité van verontruste ouders in het leven hadden geroepen en naar de politie waren gestapt, dan had ik vermoedelijk nu nog steeds doorweekte nachten van Gekke Herman gehad. Je kunt natuurlijk ook trauma’s máken.

Niet iedere kindervriend is een kinderverkrachter.

Anderzijds hoeven we beslist ook geen medelijden met pedofielen te hebben. Ik hoor wel eens geluiden in de trant van: het is toch ook zielig voor zo’n mijnheer, want die kan nergens met zijn sexuele aandrang terecht. Maar dat is apekool. Zelf val ik op supermodels, maar die kan ik ook niet (meer) versieren. Een volwassene hoort nu eenmaal te accepteren dat je in het leven niet alles krijgt wat je begeert.

Echt irritant wordt het pas als pedofielen/pederasten hun afwijkende sexuele voorkeur met een intellectueel, semi-wetenschappelijk sausje gaan overgieten. Dat nu was het geval in de jaren zestig en zeventig met de oud PvdA-senator en advocaat Edward Brongersma. Die had daar zo’n beetje zijn levenswerk van gemaakt. Volgens Brongersma´s standaardwerken was het pedagogisch gezien heel nuttig als jongens sexueel contact hadden met oudere mannen. Een erg doorzichtige truc om zijn lusten te rechtvaardigen. Toch trapten er toen velen in.

In 2003 had ik een interview met de Utrechtse sexuoloog Lex van Naerssen die het omstreden archief van Brongersma beheerde en pedofielen in zijn praktijk op de universiteit behandelde. Een interessant gesprek, al zeg ik het zelf. Zo meende Van Naerssen, die overigens tegen de zedelijkheidswetgeving was (de strafrechtelijke bepalingen over verkrachting voldeden, vond hij) dat er bij de echte pedofielen (dus niet mannen die hun leuter ‘in alles met een gat steken, of het nu hun oma of hun kleindochter is’) vrijwel altijd een steekje los was geraakt in de jeugd. U kunt het vraaggesprek hier nog eens nalezen.

Het is aardig en zinvol te bespiegelen over deze kwesties. Maar het grote belang van de pedo-affaire rond hoge ambtenaren ligt hem in iets heel anders. Als het waar is dat justitie-medewerkers minderjarige sexslaven aan lieten rukken. of kinderporno in hun bezit hadden, dan hebben zij de wet overtreden en zijn zij kwetsbaar voor chantage. Of het dan om kleuters van zes of knapen van vijftien gaat doet niet terzake.